این روزها . پسر زیادی ، روزی 5 بار مهمان هانی است ، هر روز هانی 12 بار آب می طلبد و هر روز دل و عقلم توسط دستانم ، با شمشیر و غلافش بازی می کنند . قیامت عین روز پیش چشمانم است که هنوز محشر به پا نشده دستی بر سینه ام می بینم و صدایی می شنوم : وقفوهم انهم مسولون ...

این بار علی تنها نخواهد ماند . هنوز صدای این عمارش در گوشم می پیچد و هر روز خود را سزاوار هر ننگی می دانم که هنوز به عنوان یک از بیشمار افسر جنگ او لبیک او را پاسخ نگفتم . لبیک یا حسین .

سلاحم را در دست می گیرم . سلاح مومن قلم اوست . سلاح مومن فکر اوست که بر کاغذ زیبایی اش را به رخ می کشاند و جلوه می کند . آن را از خلاص پر می کنم و با نیروی عشق بر صفحه روزگار می زنم . پاکن بی ریایی ام خیلی پر کار است .

***

من مسلم هستم . این روزها صدایم دیگر با خفتن اخت شده است . هر از گاهی سیاه سرفه های خونین جگرم خبر سینه ام را به چشمانم می رسانند و فکرم را آشفته می سازند . سلاح در دستم را هرگز زمین نخواهم گذاشت حتی اگر چون سالار عشاق دستانم را از دست دهم باز از دین و ایمانم پاسداری می کنم ...